Mijn Via Dinarica van Loška Dolina via Bloško jezero naar Cerknica

Vanuit het lieflijke Loška Dolina vervolgde ik mijn weg noordwaarts door de bossen waar ik de Velika Krpaneva Trail oppakte; een klassieke, meerdaagse wandelroute door de Notranjsko Karst regio. In de voetsporen van deze Sloveense held, slingerde ik omhoog, totdat de bomen plaats maakten voor de velden. Glooiende weilanden met koeien, hier en daar een boerderij of dorp met kerktoren tekenden het landschap. Het mooie van lange afstanden lopen, vind ik de overgangen. Hoe de omgeving langzaam of juist heel plots verandert. Te voet maak je dit heel bewust mee. Je neemt een land stap voor stap in je op. De geuren, kleuren, landschappen en de overgangen.

Bron: EvaDinarica

Bloke plateau

"Dit moet het Bloke plateau zijn," dacht ik bij mezelf. Een hooggelegen vlakte waar het 's winters onmenselijk koud is. Zo met een heerlijk najaarszonnetje kon ik me nauwelijks voorstellen dat er waarschijnlijk binnen een maand een dik pak sneeuw ligt. "Kinderen worden hier met ski’s aan hun voeten geboren," grapte een boer. "De beste manier om je 's winters te verplaatsen is met ski’s." In Nova Vas bevindt zich dan ook het Bloker skimuseum waar je alles over de tradities en legendes van het Bloke plateau te weten kunt komen.

Bron: EvaDinarica

Tegen het einde van de middag arriveerde ik bij het mooie Bloško jezero. Een charmant meer dat zowel zomers als 's winters populair is bij veel Slovenen. De rust, de natuur en het eigene van de regio sprak ook mij aan. Ik sliep in een knus houten hutje op de camping naast het meer. Deze luxe vorm van kamperen wordt glamping genoemd, een nieuwe, zeer aangename ervaring. Helaas zag ik ook hoe juist dat authentieke en die rust, verloren dreigt te gaan door een onophoudelijke stroom aan toeristen. Met een dubbel gevoel verliet ik de volgende ochtend het Bloke plateau.

Bron: EvaDinarica

Slivnica

Mijmerend over de voor- en nadelen van toerisme, zette ik koers naar de volgende bijzondere plek, de berg Slivnica. Mijn voettocht in Slovenië leek aan elkaar te hangen van sprookjes en legendes. Slivnica bijvoorbeeld, dankt haar naam aan de heksen die daar zouden wonen. Met slecht weer verspreidt de dikke damp van hun brouwsels zich over de vallei. "Kijk, de heksen zijn weer bezig," wordt er dan gezegd.

Terwijl ik naar boven liep, waren de heksen overduidelijk iets aan het bereiden. Door de striemende regen volgde ik het wandelpad naar de top. De wolken benamen me het uitzicht en de gure wind maakte dat ik zonder pauze terug naar beneden liep. Of nou ja liep, glibberend over een steil pad door de bossen glééd ik naar beneden. Doorweekt strompelde ik de VVV van Cerknica binnen, waar ik door mijn host opgehaald zou worden. Hoewel ik het liefst in mijn tent slaap, was ik nu dolgelukkig met een warme douche in een goed verzorgd appartement.

Bron: EvaDinarica

De dag voerde me langs stille dorpen, over verlaten velden, door donkere bossen omhoog en weer naar beneden. Ondanks het honden (of heksen) weer, gaf ook deze wandeldag me een voldaan gevoel. Een mooie route met afwissende landschappen met een behekste berg als absoluut hoogtepunt. Heerlijk.