DOOR LIEFDE VOOR WATERPOLO …
Ik ben om jonge leeftijd begonnen met zwemmen en waterpolo. Eerst gewoon zwemles zoals vele kinderen in Nederland maar gaande weg werd het steeds meer en serieuzer trainen. Het bleek dat ik een bepaald talent had maar bovenal had ik er erg veel plezier in. Dat heb ik overigens vandaag de dag nog steeds maar het trainen is iets minder frequent en intensief (Ben inmiddels een oude man, voor een sporter tenminste).
Waterpolo is uitgegroeid tot een belangrijk onderdeel in mijn leven waar ik veel voor gelaten heb (maar lang niet alles) maar ook veel door heb gekregen. Zo zijn vandaag de dag een groot gedeelte van mijn vrienden en kennissen mensen die ik door waterpolo heb leren kennen. We trainde veel en hard en in de naam van teambuilding feestten we ook veel en hard. Dit zorgde inderdaad voor teambuilding maar vooral ook voor veel plezier, mooie herinneringen… en helaas katers.
REIZEN MET HET WATERPOLO TEAM NAAR SLOVENIË
Op mijn 14de werd ik uitgenodigd voor de Nederlandse Jeugd selectie. Vele uren in het water, veel plezier en regelmatig een trainingsstage in het buitenland. Op deze manier heb ik veel landen gezien, landen waar ik misschien anders nooit was geweest. Door de jaren heen ben ik onder meer naar Slowakije, Oekraïne, Montenegro, Hongarije, Turkije en Kroatië geweest en uiteindelijk kwam daar in 2004 ook Slovenië als “exotische” bestemming bij. Zoals zoveel mensen dacht ik in eerste instantie dat het in de hoek van het Oostblok lag maar het bleek tot m’n verrassing meer in centraal/zuid Europa te liggen (tussen Italië, Oostenrijk, Hongarije en Kroatië).
Het toernooi (Europees Kampioenschappen) werd gespeeld in Kranj, een stad in het noord westen van Slovenië. Ik kan me Kranj en dat gedeelte van Slovenië het best herinneren als een mix tussen Italië en Oostenrijk. De gebouwen en uitstraling deden mij denken aan Oostenrijk. Een schone “stad” met een mooi oud centrum. Qua klimaat was het bijna Mediterraans. In ieder geval lekker warm en veel zon.
Verder was ik positief verrast dat de mensen zeer vriendelijk, gastvrij en sport minded waren en dat ze veelal Engels spraken. Dat was een meevaller aangezien ik geen idee had waar we terecht zouden komen.
GENIETEN VAN HET NACHTLEVEN VAN KRANJ EN LJUBLJANA
Een tegenvaller was dat ik tijdens het toernooi niet aan spelen toe kwam en ik de rol van reserve speler toegedeeld. We waren met 15 spelers en er mochten er per wedstrijd maar 13 spelen. Zittend op de tribune ging mijn aandacht steeds meer uit naar wat dit land nog meer te beiden heeft. In de vrije tijd die we hadden, ben ik opzoek gegaan naar de Sloveense cultuur.
Deze vond ik in het nachtleven! Als de avond gevallen was glipte ik met 2 andere ongehoorzamen uit het hotel. Er waren voldoende cafés waar men lekker aan het drinken, lachen en flirten was. Dit lijken overigens basis kwaliteiten te zijn van de Slovenen (of misschien ligt het aan mij). Toen de stemming er inmiddels goed in zat gingen we door naar een club. Geen chique, hippe bedoeling maar uitbundige, stampende underground sfeer, vol gezellige mensen en mooie vrouwen, waar het dak eraf ging. Enige nadeel was om weer op een enigszins normale tijd en in een relatief normale gesteldheid weg te komen, dit gezien ik met een hoger doel naar Slovenië was gekomen.
Het toernooi bracht niks dan teleurstelling. Ik heb totaal vier minuten in één wedstrijd gespeeld en als team zijn we op plek 11 geëindigd. Als troostprijs zouden we een dag naar de hoofdstad Ljubljana gaan om daar het Nederlandse dames team aan te moedigen en de stad te bezoeken. Dit bleek een hoofdprijs te zijn
Ljubljana is een pittoreske, knusse, “kleine” grote stad met de allure van een wereld stad als Praag of Boedapest. Mooie oude gebouwen, romantische bruggen over de rivier Ljubljanica met onwerkelijk groen water en gezellige pleinen. Opvallend is dat in de hoofdstad dezelfde gemoedelijke sfeer hangt als in Kranj. De mensen hebben plezier en genieten van het mooie weer en elkaar. Je kan er goed eten en drinken in een van de vele restaurants en cafés. Maar een stel op hol geslagen sporters, die na maanden van voorbereidingen klaar zijn met hun doel (ook al is dit niet gehaald), komen niet voor de culinaire hoogstandjes van een stad. Die komen om te feesten!
Na een flinke kroegentocht langs leuke, gezellige cafés en terrassen belanden we in een mooie donkere club die was gevestigd in een kleder van een gebouw. Ik zou de weg er naar toe nooit meer kunnen terug vinden na de nacht die we hebben gehad, maar ik weet nog wel dat het fantastisch was! Niet alleen omdat je toen der tijd (en trouwens tegenwoordig nog steeds) echt waar kreeg voor je geld maar ook door de geweldige party vibe die er heerste. De mensen gingen helemaal los en bouwden een geweldig feest met elkaar.
Maar ook in Slovenië komt er een eind aan de avond en ook in Slovenië voel je je verschrikkelijk slecht de volgende dag als je te veel hebt gedronken. Terug In Nederland nam ik afscheid van het Nederlands team omdat dit niet langer te combineren viel met mijn werk.
Ik kijk met gemengde gevoelens terug op deze trip. Het doel waar ik voor kwam is op een teleurstelling uit gelopen maar ik heb er “een liefde” voor terug… Liefde voor Slovenië!
- Liefde voor sport, festen en Slovenië - 19/03/2015