Fietsen over het dak van Slovenië
// Lengte: 114 kilometer
// Hoogtemeters: 3000
// Route: Kranjska Gora – Vršič - Bovec – Log pod Mangartom – Mangart – Predil – Tarvisio – Ratece – Kranjska Gora
Ben je een enthousiaste fietser? Dan is dit fietsrondje in Slovenië een must! De bergpassen Vršič (1611 meter) en Mangart (2027 meter) zijn de bekendste klimmen van Slovenië en je kunt deze reuzen van de Juliaanse Alpen in een en dezelfde rit met de fiets bedwingen.
De route is een rondje dus je kunt op elk punt van de ronde vertrekken. De meest ideale startplaatsen zijn Kranjska Gora en Bovec. Ik kies Kranjska Gora dat aan de voet van Vršič ligt. Vanaf de start lopen de eerste paar kilometer lopen licht omhoog. Goed om nog even ontspannen te kunnen warm rijden. Nou ja warm rijden... Het is hartje zomer en de temperatuur schommelt tussen de 25 en 30 graden in het dal. Het is perfect weer voor deze onderneming; warmer weer zorgt voor oververhitting in de klim, koeler weer maakt de top zo koud dat je veel extra kleding mee moet nemen. Vandaag is een dunne windstopper voldoende voor de afdaling.
Vanuit Kranjska Gora loopt de weg licht omhoog maar na enkele kilometers gaat het in een bocht opeens een stuk steiler. De echte klim van Vršič begint al. Na de bocht staat er een bordje dat waarschuwt voor een stijgingspercentage van 14 procent.
De klim is 9,25 kilometer lang en stijgt gemiddeld 8,2 procent. Vršič is prachtig. De weg stijgt langs hoge rotswanden van omliggende bergen. Hier ben je echt in de bergen. Geen groene alpenweiden hier, maar ruwe rotspartijen.
Vršič is in de Eerste Wereldoorlog aangelegd door Russische krijgsgevangenen. De oude weg is nog te zien in de 24 genummerde haarspeldochten waar nog klinkertjes liggen. Halverwege de klim staat een Russische kapel langs de weg, ter nagedachtenis van de ware dwangarbeiders van de weg.
Vršič mag dan prachtig zijn, makkelijk is de klim niet. Het venijn van de pas zit in de staart. In de laatste anderhalve kilometer blijft het stijgingspercentage boven de 10 procent.
Op de top van de pas is het een paar honderd meter nagenoeg vlak. Vandaag is het er een gezellige chaos. Er zijn automoblisten, motorrijders, fietsers en wandelaars. Ze rusten uit, genieten van het uitzicht, eten of drinken wat of zonnebaden. Er is niet veel tijd om te blijven. De langste en lastigste klim wacht nog op ons.
De afdaling aan de andere kant van Vršič gaat over mooi asfalt. De weg slingert naar beneden. De pas heeft in totaal 50 haarspeldbochten. In het dal volgt de weg de rivier Soča die hier op Vršič ontspringt. Er is maar een weg naar Bovec, maar deze hoofdweg is rustig, zelfs nu in het hoogseizoen.
Vršič is nauw verwant aan Alpe d'Huez in Frankrijk. Want hoe kwam de beroemde Alpe aan zijn beroemde 21 nummerborden bij de haarspeldbochten? Dankzij de Sloveense berg! In 1964 fietste voorzitter Georges Rajon van sportclub Alpe d'Huez over de 50 genummerde haarspeldbochten van Vršič . Hij vond het concept van de nummering zo mooi dat hij het ook invoerde op de 'Nederlandse' berg.
De Nederlandse wielrenner Joop Zoetemelk won in 1969 een etappe van de Ronde van Joegoslavië naar de top van Vršič. Zoetemelk won ook het eindklassement in die ronde. Zoetemelk won in de Tour de France ook een etappe op Alpe d'Huez en daarmee is hij de enige renner die ooit een rit op beide klimmen heeft gewonnen.
Na Bovec zetten we koers naar Log pod Mangartom, het dorpje aan de voet van Mangart. Hier eten en drinken we nog snel wat. Direct buiten Log pod Mangartom begint de klim naar Mangart; de hoogste weg in Slovenië. Het eerste deel van de klim is de Predil-pas. Op de top daarvan sla je rechtsaf Mangart op. De weg hier is relatief nieuw en erg steil. Door een landverschuiving is de oude weg vernield. De nieuwe loopt recht omhoog. Het eerste deel van de klim gaat door het bos. Pas als je uit dit bos komt, begint te klim echt. Kilometers lang stijgt de weg door een rotslandschap. Zowel boven als beneden zijn rotspartijen te zien. De weg gaat verschillende keren door onverlichte tunnels die uit de rotsen zijn gehakt.
Eigenlijk begint de klim naar Mangart al in Bovec. De weg gaat 24,7 kilometer lang omhoog met een gemiddeld percentage van 6,5. Vanaf Log pod Mangartom is de klim 16,5 kilometer met een gemiddeld percentage van 8,6.
Aan de klim lijkt geen einde te komen. In het kale landschap zie ik telkens ver voor me uit de weg omhoog lopen. En ook hier weer zijn de steilste stukken voor het laatst bewaard. De laatste kilometers vallen niet mee. De vele kilometers die er al zijn geklommen en de hoogte beginnen hun tol te eisen. Maar we bereiken de top.
Op het dak van Slovenië maakt de weg, die dood loopt, een kleine lus. Het is fris op deze hoogte dus we gaan snel weer naar beneden. De klim leek eindeloos, de rit naar beneden is zo voorbij. We slaan rechtsaf de Predil-pas op en rijden naar Italië. Het is gedaan met het klimmen. Inmiddels hebben nog twee fietsers zich bij ons gevoegd. Vandaag zien we veel fietsers hetzelfde rondje rijden. Het is er de perfecte dag voor. We gaan naar het Italiaanse Tarvisio en daar zoeken we het fietspad op dat helemaal tot Kranjska Gora leidt. Het padt loop over een oude spoorlijn.
Tussen 1870 en 1967 was de spoorlijn tussen Tarvisio in Italië en Jesenice in Slovenië in gebruik. In de jaren tachtig werden de rails verwijderd en de laatste jaren is een fietspad over het traject aangelegd.
Het fietspad loopt lichtjes af, helemaal tot in Kranjska Gora. Een tochtje over dit fietspad is een aanrader voor families. Over het fietspad gaat het laatste deel van de rit snel. Maar niemand die het betreurt dat we snel weer terug zijn. Het was een zware rit. Maar oh zo mooi en dat maakt het lijden onderweg meer dan waard.
Mark kan je ook volgen op www.ljubljanees.com
- Golfen in het land van bergen, bossen en meren - 04/02/2019
- Weekendje of midweek naar Slovenië - 14/01/2019
- Wintersport van wereldklasse - 17/12/2018