/ SLOVEENSE BELEVEN /

 

HOE ONZE KERSENPLUK TRIP EEN WANDELING EN WIJNPROEVERIJ WERD. 

In de laatste dagen van juni ben ik met mijn familie kersen gaan plukken in Brda.

Mijn familie doet dit elk jaar om zo kilo’s aan heerlijke kersen te krijgen om te eten en kersenjam van te maken. En het is een mooie gelegenheid om met elkaar tijd door te brengen.

Zelf kan je dit ook ervaren. Voor toeristen worden er kersenplukuitjes georganiseerd.

Mijn ouders hebben altijd van Brda gehouden, dat op een half uur rijden van ons huis lag. Vroeger maakten ze altijd grapjes dat ze graag wilden dat wij, hun dochters, met een man uit Brda zouden trouwen. Bij voorkeur een wijnmaker.

Mijn ouders zijn ook fanatieke wandelaars en zo werd het kersenplukken een  wandeling. En nog later werd de trip een lange en lekkere wijnproeverij.

KERSEN AAN DE WANDEL

kersen plukken in Brda regio; bron Mijn Slovenië

We hebben een deel van de ronde wandelroute Cmpevka gelopen (genoemd naar een lokale kersensoort).

Als je de hele route loopt, ben je drie tot vier uur bezig en loop je 11 kilometer. Je kan beginnen bij kasteel Dobrovo en verder gaan naar Gradno en Vedrijan (waar wij kersen plukten en wijn proefden). Via een andere route keer je vervolgens terug naar Dobrovo.

De route is goed gemarkeerd. In het lokale Tourist Info Center in kasteel Dobrovo kan je gratis kaarten krijgen van de wandelroutes.

Nadat we veel te veel kersen hadden verzameld wandelden we naar Vedrijan op de top van de heuvel waar we voor de kersen betaalden. De kersenbomen zijn van Boris Marinič, die bekend is als maker van de VedriAlp wijn.

DE WIJSHEDEN VAN EEN WIJNMAKER

kersen uit Brda heuvels; bron Mijn Slovenië

Een wijnstok moet lijden, was een van de vele wijnwijsheden die Boris ons tijdens ons onverwachte bezoek toevertrouwde in zijn wijnkelder. 

Ik hoor dit steeds vaker en dus ging ik er eens wat dieper op in.

  • In de wijnfolklore is het een algemeen beginsel.
  • Het is gebaseerd op waarnemingen dat wijnstokken, op plekken waar ze niet kunnen groeien, druiven geven van hogere kwaliteit.
  • Henri Jayer, een Franse wijnmaker aan wie belangrijke innovaties van de bourgondische wijnproductie zijn toegeschreven, zei: “Om goede wijn te maken, moet de wijnstok lijden en diep reiken om zich te voeden, alleen dan kan hij in de fles tevoorschijn komen in al zijn complexiteit en finesse.”
  • Maar de stok moet niet te veel afzien. Hij moet in een perfect klimaat en in perfecte bodem staan.

In Slovenië, waar de meeste wijngaarden zich bevinden op moeilijk begroeibare heuvels, herhalen wijnmakers het ‘wijnstokken moeten lijden’ adagium keer op keer. Misschien om te tonen hoeveel respect de wijn verdient, misschien om zichzelf gerust te stellen als ze zelf ook hard moeten werken.

wijnproeverij in Brda wijnregio in Slovenië; bron Mijn Slovenië

HARD WERKEN EN GENIETEN

Hard werken is een simpele filosofie die zich verspreid heeft onder de oudere generaties op het Sloveense platteland. Veel boeren en kleine ondernemers zijn zoals Boris, ze werken en werken en werken. Winst wordt besteed aan nieuwe investeringen.

Boris heeft duizenden wijnstokken, zoveel dat hij zelf geen idee meer heeft hoeveel het er zijn.

Hij gaat nooit op vakantie. Maar dat kunnen wij dus weer wel begrijpen! Als je zo’n huis als Boris hebt op de top van een heuvel, de wijngaarden overziend, waarom zou je dan ergens anders gaan?

Hard werken en afzien is ook vastgelegd in de klassieke Sloveense literatuur. De belangrijkste schrijver van Slovenië, Ivan Cankar, verwerkte het thema uitgebreid in zijn verhalen.

een glasje witte wijn met uitzicht over heuvels van Brda wijnregio in Slovenië; bron Mijn Slovenië

Gelukkig weten de meeste Slovenen ook wel om plezier te maken. En met een lach, goede wijn en goed gezelschap de resterende tijd door te komen.

Boris is een typische man uit Brda – eenvoudig, luid, grappenmaker en erg gastvrij. De wijnproeverij met hem was een grote show.

Hij vertelde over de smaak van de wijnen (zonder in chique kleding gehuld te zijn en zonder poespas), maar zijn andere verhalen over het leven van een wijnmaker zijn interessanter.

Hij vertelde ons dat hij zijn zoons aan het voorbereiden is om de wijnmakerij over te nemen. Al toen zij peuter waren, moesten ze een slokje wijn proberen. ‘Maar pappa het is zuur’, reageerden ze natuurlijk in afschuw. Maar opgroeien met wijn wordt beschouwd als de enige manier om een wijnmaker te worden.

We proefden urenlang zijn witte wijnen, zagen zijn archief van bestofte oude wijnen en opende een meer dan tien jaar oude fles. Deze gerijpte rode wijn had een speciale smaak, hoofdzakelijk van pruimen. Boris vertelde ons dat deze wijn jarenlang niet te drinken was alvorens hij fantastisch werd.

archief wijnkelder van VedriAlp wijnmaker in Brda; bron Mijn Slovenië